Şu aralar pek bi hareketliyim. Annem bile gözlerine inanamıyor. Uykuya dalmadan önce gözlerimi sabitleştirip annemin ellerini tutup, parmaklarını sıkarak uyumaya bayılıyorum. Yatağımda uyku öncesi dakikalarda ellerim hiç rahat durmuyor, yorganımı başıma çekip duruyorum. Sabah uyandığımda ise çıngarı basmıyorum etrafı sessiz sessiz incelemekten çok hoşlanıyorum. Artık bizimkiler beni bıraktıkları yerde bıraktıkları şekilde bulmuyorlar, çünkü eni-konu dönüyorum. Televizyona arkam dönük oturtuyorlar, bu işe çok gıcık oluyorum. Boynumu çevirmekten boynum uzadı valla. Saçlarım da bi uzadı ki sormayın. Toka takmama az kaldı.
Şimdilik bu kadar... Gelişmelerle yine karşınızda olacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder