Gece ne kadar geç yatacağımı ya da sabah ne kadar geç kalkacağımı düşünmezdim. Dişlerimi fırçalar,
saçlarımı uzun uzun tarayabilirdim. Kesintisiz, düşüncesiz uyuyabilmenin kıymetini bilmezdim. Evimi rahatlıkla temizlerdim. Evimi dağıtacak şeylerin küçük oyuncaklar, yırtık kağıtlar olacağı aklıma gelmezdi. Saksıların zehirli olduğunu hiç düşünmemiştim. Üzerime bu kadar işeneceği, kusulacağı ve daha da ilginci bundan rahatsız olmayacağım aklımın ucundan geçmezdi. Gaz çıkartmanın eğlenceli tarafını göremezdim. Ağlamaklı gözlere bakıp ağlayabileceğimi, minik bir tebessümden büyük mutluluklar yaşayabileceğimi düşünmezdim. Saatlerce uyuduğunda seyretmek için uyanık kalabileceğimi, kabimin vücudumun dışında bir yerlerde olabileceğini, açken doyurmanın insan ruhunu nasıl doyurabildiğini hissedemezdim... Bir anne ile çocuğun arasındaki bağın göbek bağından çok daha sağlam olduğunu, bu kadar küçük bir bedenin bu kadar huzur verebileceğini düşünemezdim. Geceler boyunca kontrol etmek için 10'ar dakikada bir uyanacağım, kapılardan nefes sesi dinleyebileceğim aklıma gelmezdi.
İyi ki bu duyguları yaşıyorum, iyi ki yaşatıyorsun...
İyi ki benim bebeğimsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder